Tanzimat’tan bugüne resim ve edebiyatta karşımıza çıkan ayna imgesi genellikle kadın cinselliğine göndermeler taşır. Kadın güzelliğini, zarafetini, çekiciliğini ayna aracılığıyla görür. Ayna kendi imgesiyle büyülenen ya da yıkılan bireyin karşılaşma sahasıdır. Bu sahada görülenler yansıma ve gerçek arasındadır. Aynanın yansıttığı kişi genellikle kadın olmakla birlikte, kadını nesne olarak kullanan bir erkeğin yüzleşme sahası olarak da karşımıza çıkabilir. Bu noktada ayna, kadının cinsel meta olarak kullanılmasına dolaylı bir gönderme taşır. Erkek kendi eyleminden nefret eder ve aynadaki yansımasını parçalar. Aldatılan, tecavüze uğrayan kadının ayna ile karşılaşması ise erkeğinki gibi etken değildir. Saklamak, uzaklaşmak şeklindeki edilgin eylemler, kadının ötekiliğinin ve ataerkil düzen tarafından konumlandırılışının, aynadaki karşılığıdır.
