Ülkemizde 2000 ‘li yýllar ile uygulanmaya baþlayan ekonomi programlarý çerçevesinde enflasyon oranlarýndaki düþüþ ivmesi, son yýllarda faiz oranlarýnda da görülmesine, neredeyse sýfýra yakýn faiz oranlarý ve deðer kazanmaya devam eden TL’ sýna raðmen dolarizasyon sürecinde bir gerileme gözlenmemektedir. Bu geliþmenin doðal sonuçlarý olarak; TC. Merkez Bankasý tarafýndan uygulanan para politikalarýnýn etkinliði azalmakta, bankacýlýk sektöründe varlýk ve yükümlülükler arasýndaki vade farklarý sebebiyle likidite problemleri ile karþýlaþýlmakta ve para talebinde yapýsal kýrýlmalar görülmektedir.
Bu çalýþmada ekonominin mihenk taþlarýndan biri olan, finansal istikrarýn simgelerinden bankacýlýk sektörü ile finansal dolarizasyon iliþkisi ele alýnmýþtýr. Sözlük anlamý olarak, ülkede yaþayanlarýn yabancý para cinsinden varlýk ve yükümlülükler olarak tanýmlanan finansal dolarizasyon, bankacýlýk sektör açýsýndan deðerlendirildiðinde; akla ilk gelen unsurlar, mevduatlar ve krediler olmaktadýr. Bankacýlýðýn iki temel iþlemi olan mevduatlar ve krediler, yabancý para cinsinden varlýk ve yükümlülüklere tam anlamýyla örnek teþkil eder. Bu vasýflarý ile de finansal dolarizasyonun ölçülmesinde aktif rol oynarlar.
Çalýþmanýn amacý Türkiye’deki dolarizasyon süreci ile finansal istikrar arasýndaki iliþkiyi bankacýlýk sektörü vasýtasý ile ifade etmektir. Bu sebeple ekonometrik analizlerde Eviews 8 programý kullanýlmýþtýr.
Özellikle 2006 yýlýnda BDDK’nýn faaliyete geçmesi ile birlikte Türk bankacýlýk sistemi kabuk deðiþtirmiþ, geçen 10 yýllýk süreçte dünyada örnek gösterilen bir mertebeye ulaþmýþtýr.Çalýþma sonucunda; finansal sistemin bir parçasý olan bankacýlýk sektörünün istikrarýnýn artmasýna baðlý olarak, finansal dolarizasyonda negatif yönlü bir ivme oluþtuðu gözlenmiþtir.
