Japonya ‘da Edo Dönemi’nde açığa çıkan Wasan geometrisi (sangaku) karmaşık geometrik problemlerin çözümünü içermektedir. Van Hiele geometrik düşünce düzeyleri ise geometrik düşünce düzeylerini sıralamakta ve gereken öğretim yöntemlerine de vurgu yapmaktadır. Bu çalışmada Van Hiele düzeylerinin Wasan geometrisi öğretimine katkısı ve öğrencilerin geometri başarı düzeyine yansıması araştırılmıştır. İstanbul’da bir devlet üniversitesinin ilköğretim matematik öğretmenliği bölümünde okuyan 60 öğretmen adayı ile deneysel bir çalışma yürütülmüştür. Üç veri toplama aracı kullanılmıştır: Usiskin tarafından geliştirilen Van Hiele testi ve araştırmacılar tarafından geliştirilen çemberlerde teğetler, benzer üçgenler ve Pisagor teoremi konularındaki paralel başarı testleri kullanılmıştır. 2 haftalık bir uygulama sonunda öntest ve son test karşılaştırmaları yapılmış ve sonuçlar analiz edilmiştir. Uygulama grubunda başarıda anlamlı fakat yüksek düzeyde olmayan bir artış gözlemlenirken kontrol grubunda başarı düşmüştür. Van Hiele test sonuçları ise her iki grupta da düşüş göstermiştir. Ki-kare testleri her iki grupta da son testte, düşük Van Hiele öğrencilerinin anlamlı şekilde fazla olduğunu göstermiştir. 1. Ve 2. Öğretim arasında son Van Hiele düzeylerine göre sadece hem uygulama hem de kontrol grubunda fark görülmüştür. 1. Ve 2. Öğretim arasındaki farklar incelenmiş ve grupların eşit dağılmamasına yol açtığı fark edilmiştir. Wasan geometrisinin öğretiminin anlamlı bir başarı farkına sebep olduğu gözlemlenmiştir.
