Öğretmenlerin informal iletişim becerileri ile yaşam boyu öğrenme eğilimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi

Özet

Bu araştırmada öğretmenlerin informal iletişim becerileri ile yaşam boyu öğrenme eğilimleri arasındaki ilişki araştırılmıştır. Araştırmanın evrenini İstanbul ilinde görev yapan öğretmenler oluşturmaktadır. Örneklemini ise seçkisiz yöntemi ile seçilen ve İstanbul ili Pendik, Sultangazi, Arnavutköy, Kartal, Tuzla ilçelerinde okulöncesi, ilkokul, ortaokul ve lise seviyesinde görev yapan 227 öğretmen oluşturmuştur. Nicel Araştırma modellerinden ilişkisel tarama yöntemi ile gerçekleştirilen bu çalışmada veri toplama aracı olarak Uğurlu’nun (2014) geliştirdiği “informal iletişim ölçeği ve Gür Erdoğan ve Arsal’ın (2016) geliştirdiği ‘’Yaşam boyu öğrenme eğilimleri ölçeği’’ kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin Cinsiyet, medeni durum ve yaşam boyu eğitime devam etme durumlarına göre farklılaşma durumu Mann-Whitney U ile incelenirken yaş düzeyi, öğrenim durumu, öğretim yapılan kademe ve öğretmen olarak çalışılan süre durumlarına göre farklılaşma durumu Kruskall-Wallis testi ile incelenmiştir. İnformal iletişim becerileri ile yaşam boyu öğrenme eğilimleri arasında ilişkiyi belirlemek amacıyla ise Sprearman Rho korelasyon kullanılmıştır.

Çalışmadan elde edilen bulgulara göre öğretmenler yaşam boyu öğrenmeye dahil olmada isteklidir. Öğretmenlerin informal iletişim düzeyi için lisans ve lisanüstü eğitim düzeyinden mezun olanların lisans düzeyinin lehine bir sonuç saptanmıştır. Öğretmenlerin informal iletişim becerileri arttıkça yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin arttığı sonucuna ulaşılmıştır. Türkiye’deki 7 farklı bölgeden öğretmenlerle bu iki değişkenin yaşadığı yere göre farklılaşıp farklılaşmadığı incelenebilir.