PANSİYONLU ORTA ÖĞRETİM KURUMLARINDA GÖREV YAPAN ÖĞRETMENLERİN ÖRGÜTSEL STRES KAYNAKLARI (DENİZLİ İLİ ÖRNEĞİ)

Özet

Stres, insanın çevresel koşullara uyumunu güçleştiren, sosyal ilişkilerini olumsuz etkileyen, çalışma yaşamında performansını düşüren, bireysel, örgütsel ve kurumsal açıdan modern çağın en önemli sorunlarından birisine dönüşmektedir. Stresin en yoğun yaşandığı sosyal ilişkiler alanından birisi de eğitim-öğretim alanı ve bu alanın temel kurumu olan okullardır. Eğitim-öğretim faaliyetinin kitleselliği, etkililiği düşünüldüğünde, bu alanda yaşanan stresle mücadele edilmesi, bu alanın temel bileşenlerinden birisi olan öğretmenlerin stres kaynaklarının tanımlanması bir zorunluluktur. Bu amaç doğrultusunda yürütülen bu araştırmada, pansiyonlu ortaöğretim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin örgütsel stres kaynaklarını algılama biçimleri, bu kaynakların öğretmenler üzerindeki etkileri ve öğretmenlerin bu kaynaklara göre farklılaşma biçimleri incelenmiştir. Araştırmanın evreni içerisinden araştırmanın amacı, sınırlılıklar ve olanaklar gözetilerek 15 okul seçilmiş, bu okullarda görev yapan 258 öğretmen, araştırmanın örneklem grubu olarak seçilmiştir.         Araştırmada kullanılan veri toplama aracı, Aslan (1995) tarafından geliştirilmiş, Merkan (2011) tarafından güncelleştirilmiştir. Araştırmada kullanılan “Öğretmenlerin Örgütsel Stres Kaynakları Anketi” 13 boyuttan meydana gelmektedir. Araştırma sonucunda yöneticilerin tutum ve davranışları, insan ilişkileri ve denetim biçiminin 13 boyut içerisinde en düşük örgütsel stres kaynağını oluşturduğunu saptanmıştır.