İktisadi teoriler incelendiğinde işsizliğin azaltılabilmesinin bir yolu da iktisadi büyümenin arttırılmasıdır. İktisadi büyümenin işsizlik ile ilişkisinde Arthur M. Okun’un 1962 yılında ortaya attığı bir yasa bulunmaktadır. Okun’a göre iktisadi büyümenin işsizliği ters yönde bir ilişki vardır. Bir başka deyişle, iktisadi büyümenin artması işsizlik oranını azaltmaktadır. 2000’li yıllardan sonra Türkiye ekonomisine bakıldığında iktisadi büyüme ve işsizlik arasında meydana gelen ilişki Okun teorisi ile çelişmekte olduğu görülmektedir. Bu nedenle, bu çalışmanın amacı Okun yasasının Türkiye için geçerli olup olmadığının sınanmasıdır. Çalışmada Türkiye’de 2001-2020 yılları arasındaki ekonomik büyüme ile işsizlik arasındaki ilişki yıllık verilerle analiz edilmiştir. Kullanılan değişkenler büyüme verisi olarak GSYİH ve işsizlik oranıdır. Öncelikle serilerin durağan olup olmadığının belirlenebilmesi amacıyla birim kök testleri yapılmıştır. Daha sonrasında serileri eşbütünleşik olup olmadığına ilişkin analizler yapılarak sonuçlar yorumlanarak değişkenler arasında nedensellik ilişkisinin varlığı Granger nedensellik analizi yöntemi ile incelenmiştir. Aynı zamanda 2001-2020 dönemi arasında herhangi bir zaman diliminde yapısal kırılmanın var olup olmadığı yapısal kırılma testleri ile incelenmiştir. Analiz sonuçlarına göre, işsizlik oranında meydana gelen %1lik artışa karşın GSYİH 0.75 oranında azalış göstermektedir. İki değişken arasında ters yönde ilişkinin var olması literatürde yer alan teoriler ile uyum sağlamaktadır. Yapılan nedensellik analizi sonucunda iki değişken arasında nedenselliğin olmadığı fakat uzun dönemli ilişki bulunabileceğini görülmektedir.
