Bu çalışma, Chaim Soutine’in karkas resimleri üzerinden yaşadığı kişisel deneyimleri, travmaları ve sanatsal arzunun hangi şekillerde kendini açığa çıkardığını incelemektedir. 1893-1943 yılları arasında yaşamış ve Paris’te ürettiği resimleriyle soyut ekspresyonizmin öncüsü sayılan Soutine, Louvre Müzesi’nde gördüğü Rembrandt’ın “Slaughtered Ox” (kesilmiş öküz) resminin etkisiyle saplantılı biçimde çok sayıda et ya da leş resmi yapmıştı. Bu çalışmada ki temel izlek Soutine’in resimlerinde görülen şiddetli biçim bozukluğu ve tuvale fırça ile saldırmasına neden olan yaratıcı arzunun, içinde bulunduğu yoğun fiziki acı ve ruhsal travmaları ile izlenebildiğinde, salt temsil düzeyini aşıp hakikatin aralandığı o açıklıkta nasıl kavranabileceğini sorusuna cevap aramaktadır. Bununla birlikte Soutine’den sonra aynı temayı yapıtlarında devam ettiren Francis Bacon ve Damien Hirst’ün karkas ve ölü hayvan kullandıkları yapıtlarında Soutine’den ayrıldıkları yerler ve temsil düzeyinde bu temayı nasıl araçsallaştırdıkları incelenecektir.
