Ailede çocuğa karşı gösterilen tutum, rol ve davranışlar, aile yapısı ile çocuğun kişilik gelişiminde önemli rol oynar. Ebeveynlerin çocuklarına karşı düzenli ve tutarlı şekilde ortaya koydukları davranış kalıpları, onların ruhsal uyumu bakımından belirleyici rol oynar. Bunun yanında destekleyici ve olumlu tutumlar çocuğun gelişiminde katkı sağlarken, kısıtlayıcı ve olumsuz tutumlar çeşitli ruhsal sorunların ortaya çıkmasına yol açmaktadır. Bazı ailelerde söz konusu tutum, rol ve davranışlar ilk çocukları ile sonraki çocukları arasında farklılık gösterebilmektedir. Bu araştırmada ailelerin ekonomik durumunun, eğitim düzeyinin, yaş ve meslek gruplarındaki farklılıkların, ilk ve sonraki çocuklarını yetiştirmedeki tutum, rol ve davranışları ne derecede etkilediğinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma kapsamında evli ve çocuklu olmak şartı ile Nevşehir ili ve çevre kasabalarından toplam 400 aileyle mülakat ve görüşme gerçekleştirilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre anne babaların birinci çocuklarını yetiştirirken sergilemiş oldukları tutum, rol ve davranışları ile sonraki çocuklarını yetiştirirken sergilemiş oldukları tutum, rol ve davranışları arasında fark olduğu görülmüştür. Araştırma bulgularından elde edilen bilgilere göre; anne babaların çocuk sahibi olmadan önce çocuk yetiştirme adına bir eğitim almadıkları ve ekonomik olarak kendilerini test etmedikleri belirlenmiştir. Anne babaların birinci çocuklarını yetiştirirken sergiledikleri davranış, rol ve tutumları daha klasik ve geleneksel tarzda iken sonraki çocuklarını yetiştirirken sergiledikleri davranış, rol ve tutumlarının daha modern tarzda olduğu tespit edilmiştir. Yüksek gelir sahibi veya memur grubuna dahil olan ailelerin çocuklarına yönelik tutum, rol ve davranışlarının; düşük gelir düzeyine sahip ailelerin tutum, rol ve davranışlarına oranla daha bilinçli, düzenli ve planlı olduğu saptanmıştır. Çocuk sahibi olmada toplum baskısının da rolü ortaya çıkarılmıştır.
